Bijzondere uitvaart

Vandaag ben ik  naar de uitvaart geweest van mijn nicht Esther, ze had de strijd tegen de kanker verloren en op kerstavond belde Sas ons op met dit droeve nieuws.
Een uitvaart is altijd verdrietig, maar ook zie je weer familie waar je geen of weinig contact mee hebt.
Het gevoel is dus dubbel, het verlies maar ook hernieuwde begroetingen.
De uitvaart was door Esther zelf geregeld, met een verzoek aan ieder om iets paars te dragen, hieraan had bijna iedereen voldaan. De kist werd door haar kinderen en man de zaal in gebracht, en hierna begon de plechtigheid. Haar beste vriendin vertelde over het laatste stukje van Esther haar leven, mooi om te horen en bedank daarvoor. Sas vertelde over Esther als kind en tiener en later als moeder, Sas je hebt op een super mooie en lieve manier over je zusje gesproken. Een van de dochters vertelde op zeer indringende wijze over haar band met haar moeder en wat zij voor haar heeft betekend en altijd zal blijven betekenen. En als laatst sprak Esther zelf via de uitvaartleidster, dank je Esther dat je ons allemaal aan het lachen heb gekregen op deze moeilijke dag.
En Esther had nog een laatste verrassing voor ons, zij liet zich door de dragers van "wi kan doe" onder zang, dans en muziek naar haar laatste rustplek brengen. Esther je hebt er een mooie show van gemaakt, en daarvoor wil ik je bedanken.

Als je meer wilt weten over de dragers " Wi kan doe", kom je via google op hun site en ook op you tube staan filmpjes, zodat jullie een idee kunnen krijgen van de verrassing die Esther voor ons had.

Lieve Esther je hebt het zelf gezegd, ga eerst lekker genieten van je vakantie daar boven, en als je het zat bent. Dan kies je opnieuw voor het leven.